بقعه شیخ احمد فهادان یزد
بنایی که تحت عنوان بقعه شیخ احمد فهادان مشهور ست ، بقایای خانقاه ومسجد وبقعه ای است از آن شیخ احمد اسفنجردی ، شیخ فخرالدین احمد وبرادرش محمد از مردم اسفنجرد(منطقه اسفنجرد روستایی بوده میان عز آباد رستاق و نزدیک مجومرد که بعدها تخریب شده است) ومشغول به پیشۀ شومالی(=اهار زدن پارچه شعر بافی) بوده اند که به علت ظلم وستم عامل آن آبادی از موطن خود هجرت کرده وبه یزد آمده درمحله ای که فهادان نام داشت سکنی گزیدند . این دو برادر از عرفا مورد احترام بسیار مردم بوده اند ودرکتب تاریخ یزد کراماتی چند به فخرالدین احمد نسبت داده شده است.
وفات شیخ احمد را در سال ۷۲۷ و وفات برادرش را در سال ۷۳۵ نوشته اند . هر دو برادر در گنبد خانه ای دفن شدند که امروزه به نام بقعه شیخ احمد شهرت دارد ومجموعه ای بوده است ازخانقاه ومسجد جنب آن ، که همه ویران شده است .
در تواریخ یزد نوشته اند که مبارزالدین محمد بن مظفر ساباط وعمارتی از آجر پخته و کاشی تراشیده درمقبره درسال ۷۵۰ ساخت. جمعی دیگر نیز درین مقبره دفن شده بودند مانند مولانا محمود واعظ متوفی در ۷۹۸ که از فضلای عصر بود و پسرش مولانا امام الدین واعظ( که درتاریخ کمال الدین آمده ) صورت قبور متعددی هم اکنون از زیر ویرانه های آنجا درآمده است .مؤلف تاریخ جدید یزد وبه نقل ازو جامع مفیدی گوید:" که شاه شجاع آسیای ابرند آباد را برآن بقعه وقف کرده وخانقاهی بردر مزار ساخته بود و هر روز در آن خانقاه آش می پختند و به فقرا می دادند".
کاشی محراب بقعه طبق نوشتۀ تاریخ یزد به دستور امیرمعین الدین اشرف نصب شد وجزیی از آن هم اکنون باقی است.
نکته اشتباهی هم در آتشکدۀ یزدان آمده و معلوم نیست از کجا نقل شده و آن این است که گوید شیخ احمد در مزار شیخ الاسلام اعظم دفن وبقعه به نام شیخ احمد خوانده شد.
به مطلب دیگری که باید اشاره کرد این است که خرابه هایی که متصل به بقعه شیخ دیده می شود آثار مسجدی است که به مسجد خضر شهرت داشته وهنوز به همین نام مشهور ست . درجامع الخیرات مسطور ست که ازبناهای سید رکن الدین بوده است.
وفات شیخ احمد را در سال ۷۲۷ و وفات برادرش را در سال ۷۳۵ نوشته اند . هر دو برادر در گنبد خانه ای دفن شدند که امروزه به نام بقعه شیخ احمد شهرت دارد ومجموعه ای بوده است ازخانقاه ومسجد جنب آن ، که همه ویران شده است .
در تواریخ یزد نوشته اند که مبارزالدین محمد بن مظفر ساباط وعمارتی از آجر پخته و کاشی تراشیده درمقبره درسال ۷۵۰ ساخت. جمعی دیگر نیز درین مقبره دفن شده بودند مانند مولانا محمود واعظ متوفی در ۷۹۸ که از فضلای عصر بود و پسرش مولانا امام الدین واعظ( که درتاریخ کمال الدین آمده ) صورت قبور متعددی هم اکنون از زیر ویرانه های آنجا درآمده است .مؤلف تاریخ جدید یزد وبه نقل ازو جامع مفیدی گوید:" که شاه شجاع آسیای ابرند آباد را برآن بقعه وقف کرده وخانقاهی بردر مزار ساخته بود و هر روز در آن خانقاه آش می پختند و به فقرا می دادند".
کاشی محراب بقعه طبق نوشتۀ تاریخ یزد به دستور امیرمعین الدین اشرف نصب شد وجزیی از آن هم اکنون باقی است.
نکته اشتباهی هم در آتشکدۀ یزدان آمده و معلوم نیست از کجا نقل شده و آن این است که گوید شیخ احمد در مزار شیخ الاسلام اعظم دفن وبقعه به نام شیخ احمد خوانده شد.
به مطلب دیگری که باید اشاره کرد این است که خرابه هایی که متصل به بقعه شیخ دیده می شود آثار مسجدی است که به مسجد خضر شهرت داشته وهنوز به همین نام مشهور ست . درجامع الخیرات مسطور ست که ازبناهای سید رکن الدین بوده است.
آدرس: یزد، خیابان امام، خیابان فهادان، کوچه حمام کودک
منبع مطالب: میراث فرهنگی یزد